Yaşlandı Bu Ruh

Son defa nefes alırım ihtimaliyle sana tutunmuştu bu kalp. Bir taş üzerinde yeşeren yonca gibi yeşeririm sandım ben sende.
Ölümü beklerken bile sen ölüme inat yaşa yinede istersen içimde.
Etrafımda bir sen varsın birde kırgın ıhlamur kokulu bahçeler. Yoruldu bu beden bilir misin?



Yoruldu işleyen demir misali yerinde durmayan bu kalp.Aklı sıra havalarda zaten ruhum.
Hiç sorma tenimi. Çatlaklar oluşmuş kaç gündür bedenimde. Yani anlayacağın müzede duran bir mumyayla aynı orantıda bu adam. Gece uyku giremez oldu ay ışığında parlayan gözlerime.
Ve sen hala gülümsememi istiyorsun. Yapamam gülemem acılara hakaret olur yoksa.
Gün gelir belki anlarsın beni.
Fakat sen de haklısın senin için değerlidir hayat.
                                  Mehmet Hayri Yıldırım