Bazı Baharlar Geç Gelir

Düşler ortasında bir dolunaya benzeyen gözlerinle etrafı seçmeye çalışırken bir ses duyarsan eğer bil ki o ses değil sadece dışarı atmak isteyip de atamadığın hislerindir.

Hislerine güvenmeyi denedi mi insan. Mutluluğu arar oluyor. Kendine güvendi mi insan. Zamanı hiçe sayıyor. Düşün bence zaman içinde aslında bir hiç olduğunu yada hiç olduğumuzu.

Silemezsin tabi yaşantını yada atıp gidemezsin uzaklara.

Gidebildiğin yerdeyim,gelemedin ya ah be yine kederdeyim..

Geç gelmene bile razıyken bu yürek,sen hangi geç kalmışlıkların ortasında kaldın.

Gelip de öylece bakmana razıyken sen hangi sonsuzluğun acısın da beni seyreder oldun.  

Yoruldum yoksun, bekledim yoksun, gözyaşı döktüm yoksun ama acı çektirmek derken bir kötümser insan

gibi çoksun. Dedim ya sen çoksun. Lakin baktım da bu gece de buralarda yoksun.

Gitme vakti geldi belki gittin haklısın. Dönüşü olmayan papatyaların ezilip ezilip kurutulduğu yollardan geçtin sen. Dönemedin tıpkı ezilen kuru papatyaların yanından geçip dönemeyeceğin gibi. 

Bana da dönmedin. Yüzsüzsün ama gururlusun. Sana da bu yakışır. Teşekkür ederim sen sadece gitmeyi şarkılardan. Sevmeyi romanlardan öğrendiğin için. Teşekkür ederim.

                                                                            Mehmet Hayri Yıldırım